Prowadzimy dwie gałęzie skautingu: żółtą (wilczki) i zieloną (skauci). W każdej z nich istnieje podział na grupy dla chłopców (Wędrownicy św. Maksymiliana Kolbe) i dla dziewczynek (Wędrowniczki bł. Mamy Róży). Powstaje także gałąź czerwona dla naszych dorosłych wychowanków.

Zarówno wilczki jak i skauci zaczynają swoją przygodę ze skautingiem od specjalnych ceremonii, w czasie których publicznie deklarują przestrzeganie Prawa i Zasad oraz przyjmują błogosławieństwo księdza. W przypadku wilczków jest to Obietnica, w której uczestniczą także rodzice. W przypadku skautów jest to Przyrzeczenie, które odbywa się wewnątrz zastępu. Po Przyrzeczeniu skaut (skautka) otrzymuje egzemplarz „Drogi” św. Josemarii Escrivy.

Do wilczków mogą należeć dzieci od szóstego roku życia. Zbiórki są organizowane dla gromad liczących do 18 dzieci. Prowadzi je osoba dorosła nazywana „akelą”, której pomagają przyboczni. Celem uczestnictwa w gromadzie wilczków jest przygotowanie do bycia dobrym skautem, co jest wprost wyrażone w ceremonii Obietnicy. Dlatego wilczki pod okiem starszych stopniowo nabywają umiejętności, które jako skauci będą samodzielnie wykorzystywać na zbiórkach i obozach.

Przejście dziecka do gałęzi zielonej powinno nastąpić w wieku 11 lat. Zbiórki skautowe są organizowane dla zastępów liczących do 6 osób. Prowadzi je zastępowy (zastępowa), będący w podobnym wieku, jak członkowie zastępu. Do jego zadań należy planowanie zbiórek, kontakt z rodzicami, prowadzenie grupy w duchu miłości i pokory. Szczególna pozycja zastępowego wyraża się także tym, że skauci z zastępu składają przed nim swoje Przyrzeczenia.  Celem uczestnictwa w zastępie skautowym jest formacja na dobrego katolika i dobrego Polaka, przygotowanie do podejmowania w wieku dorosłym różnorodnych wyzwań i ofiarnego wykonywania swoich obowiązków.

Każda gromada wilczków posiada totem z postaciami św. Franciszka i wilka. Każdy zastęp posiada własnoręcznie wykonany proporzec z motywem dotyczącym patrona (patronki).